„Kiedy człowiek znajdował się w tak głębokich ciemnościach niewiary i nie był zdolny się z nich podnieść, zesłałem Syna Mego, który stał się cudownie człowiekiem z Dziewicy, Prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka, dla ich odkupienia”.
/św. Hildegarda z Bingen/
Po raz pierwszy w polskim Kościele przeżywamy Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP w niedzielę, uroczystość Tej, którą Hildegarda określa: „Virdissima Virgo, Dziewica Maryja, jest zorzą poranka, z której unosi się światło”. Z tego względu czytania dzisiejszego dnia są jakby „wytrącone” z adwentowego niedzielnego rytmu, ale to tylko pozorne wrażenie. Jesteśmy zatem zaproszeni, by przekierować nieco uwagę od adwentowych proroków na postać Maryi i wydarzeń zbawczych, które przez Jej posłuszeństwo dokonały się dla naszego dobra: „Bądź pozdrowiona Dziewico Maryjo! O cudowne stworzenie, Tyś jest przepełniona chwałą” /św. Hildegarda z Bingen/.
Rozważana dziś ewangeliczna scena nie ma w sobie nic z cukierni, z lukru, jakby to niektórzy chcieli przedstawić Marię z Nazaretu, która nie robiła nic, tylko czekała na anioła odmawiając psałterz… Kiedy wczytamy się uważnie w Słowo Boże okaże się, że Jej zaskoczenie – spowodowane niespodziewaną wizytą Bożego Zwiastuna – było wielkie i autentyczne. Była przecież zwyczajną dziewczyną poślubioną już Józefowi, wykonywała codzienne zajęcia właściwe izraelskim kobietom. A jednak, pomimo zmieszania na słowa Gabriela, zachowała trzeźwość myślenia (jakże się to stanie, skoro nie znam pożycia z mężem?), wolność decyzji (Oto ja Służebnica Pańska) i spokojną rozwagę (rozważała, co miałby znaczyć to pozdrowienie).
Ta scena zarzutowała o naszym losie, o Wcieleniu Syna Bożego, który przyszedł wykupić nas z grzechu Ewy, przez dyspozycyjne i pełne łaski serce drugiej Ewy – Maryi. I to jest klucz dzisiejszej perykopy: Maryja znalazła łaskę u Pana i jest nią wypełniona, co powtarzamy w każdym odmawianym przez nas Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą…
„Niech na podobieństwo symfonii rośnie chwała Twoja, o Dziewico Maryjo, Matko Boża- pełna miłości”, bo „z łona Twego, o Maryjo, jutrzenko poranna, wzeszło nasze słońce, które to zgładziło grzechy Ewy” /św. Hildegarda z Bingen/. Tobie się powierzamy, pełna łaski, bo Pan jest z Tobą. Amen
KILKA PYTAŃ KU POMOCY:
1. Maryja znalazła łaskę u Pana: a czego Ty szukasz w swoim życiu?
2. Maryja, łaski pełna … Czym Ty jesteś wypełniony: łaską, pokojem, ładem, rozeznaniem, miłością; a może nienawiścią, zazdrością, zdradą, pragnieniem zemsty, kłamstwem, oszustwem?
3. Maryja, łaski pełna, z którą jest Pan… A z Tobą: czy zdarza Ci się odczuwać obecność Boga w życiu poprzez Jego natchnienia, poruszenia, spokojną pewność, że czuwa nad Twoim losem? Czy wiążesz swój koniec z końcem – Jego niebo ze swoją ziemią – różańcowymi paciorkami Twojej codzienności?
