Kategoria Blog adwentowy

Iz 40,1-11; Ps 96,1-3.10-13; Mt 18,12-14

„Na ścieżkach samowoli, wśród pychy, ogarnia mnie jednak czasem trwoga..”, a jednak „dwoje oczu dałeś mi, o Boże, bym widział wspaniałe światło w ciemności, bym wybrał drogę, którą iść powinienem”. /św. Hildegarda z Bingen/

Działanie Boga zarówno w prorockim tekście z Księgi Izajasza, jak i w dzisiejszej Ewangelii jest dla nas głęboko niezrozumiałe, no bo jak – zostawić cały swój dobytek i szukać tego, co sprawia najwięcej kłopotu? Ludzkie kalkulacje, filozofia mieć nad być, zasady współczesnej ekonomii i prawa rynku wykluczają bezwzględnie taką optykę działania, bo się nie opłaca… To takie pierwsze wrażenie z perykopy o Dobrym Pasterzu.

Ale jest drugie – głębsze i myślę, że bardziej poruszające. Pomyśl czy nie poruszył Cię fakt, że ten pasterz, aby być z owcami, dzieli ich los, jest przy nich za cenę rezygnacji z komfortowych warunków swego domu? A może dalej: czy nie wstrząsnęło Tobą, że zauważył zniknięcie jednej, poturbowanej już przez życie owcy z całego tłumu, niemal setki innych ją otaczających? To przedziwne być tak rozpoznawanym… To cudowne, że zawsze dostajemy kolejną szansę i w największym bólu, potłuczeniu, On nas bierze na ramiona i przywraca innym, samym sobie i Jemu.

Panie, daj nam łaskę bycia w zasięgu Twego wzroku, a gdy zabłądzimy, zechciej nas odszukać i przynieś do Siebie. Amen.

KILKA PYTAŃ KU POMOCY:

1. Czy kiedykolwiek doświadczyłeś w swoim życiu zejścia na manowce, odejścia od najbliższych – żony, męża, przyjaciół? Jak udało Ci się wrócić, kto Ci pomógł i czy byłeś za to wdzięczny?

2. Co w swoim życiu gubisz? Jak szukasz? Czy okazujesz miłosierdzie, gdy znajdujesz?

3. Kto z Twojego otoczenia, z Twojej rodziny potrzebuje być odszukanym? W czym widzisz nędzę jego zagubienia? Czy czekasz z otwartym sercem?

Ostatnie Wpisy

Zostaw komentarz